Modernizm Gdyni
Modernizm jako styl w architekturze był odpowiedzią na problemy, których nie mogła rozwiązać istniejąca architektura i rosnące wymagania społeczeństwa w zakresie przestrzeni życiowej, higieny i estetyki. Powstanie modernizmu w architekturze otworzyło nową epokę wzornictwa przemysłowego. Główne nurty kreowane były w Europie: racjonalizm BAUHAUSU Waltera Groupiusa w Niemczech; nurt ekspresyjny E. Mendelsohna, funkcjonalizm Le Corbusiera – nurt luksusowy we Francji oraz Holandii i Belgii tzw. neoplastycyzm amsterdamski.
Modernizm jako prąd w architekturze rozwijał się w dwóch fazach rozdzielonych II wojną światową i wymuszonym okresem socrealizmu. Powojenny modernizm miał znacznie większy zasięg. Jego wielki rozkwit nastąpił od 1956-1957 i trwał aż do końca lat 80. XX wieku.
W dwudziestoleciu międzywojennym nazwę Gdynia znała cała Polska. Państwo, budując infrastrukturę portową i miejską otwierało drogę dla kapitału prywatnego i przedsiębiorców. Dzięki funduszom państwowym w ciągu kilku lat zbudowano najnowocześniejszy port na Bałtyku, a Gdynia stała się morską stolicą Rzeczypospolitej .
W duchu awangardy modernizmu, w okresie krótkiej dekady lat 3o – powstało Śródmieście Gdyni oraz kluczowe obiekty publiczne. W mieście powstały pierzeje kubicznych kamienic oraz bryły opływowych budynków, przypominających architekturą okrętową.
Modernistyczny budynek polskich linii oceanicznych (PLO), zaprojektowany przez Romana Piotrowskiego i zbudowany w latach 1935-36 w centrum Gdyni
Modernizm Gdyni to znakomite przykłady zabudowy industrialnej, portowej oraz mieszkalnej, w tym willowej. Do pereł gdyńskiego modernizmu należą m.in: Biurowiec ZUS ( obecnie urząd miasta) przy ul. 10 lutego 24, Budynek Sądu Rejonowego przy pl. Konstytucji 5, „Bankowiec” Zespół Mieszkaniowy BGK przy ul. 3 Maja 27/31, Zespół Miejskich Hal Targowych przy ul Wójta Radtkego 38, Dom Żeglarza Polskiego przy al. Jana Pawła II 3, Dworzec Morski przy ul Polskiej 1, obecnie Muzeum Emigracji, Elewator zbożowy, Kamienica Hundsdorffów przy ul. Starowiejskiej 7, czy przepiękna Willa Hrabiny Magdaleny Łosiowej przy ul. Korzeniowskiego 7.
„Bankowiec” zbudowany w 1939 r. przez pracowników Banku Gospodarki Narodowej. Największy budynek mieszkalny w okresie międzywojennym w Gdyni ( Modernizm Gdyni)
W Gdyni powstał także wspaniały gmach teatralny, zaprojektowany przez architektów Daniela Olędzkiego i Józefa Chmiela z Politechniki Gdańskiej.
Teatr muzyczny im. Danuty Baduszkowej w Gdyni, rocznie odwiedzany przez ponad 100 000 widzów.
Materiał przygotowany przez Zespół LBC INVEST .
